Zaburzenia nastroju - depresja

Na zaburzenia depresyjne, częste we współczesnym świecie, chorują dwukrotnie częściej kobiety niż mężczyźni.

Poza dojmującym smutkiem, zobojętnieniem, poczuciem beznadziejności, spadkiem energii i spowolnieniem psychofizycznym, występują często zaburzenia snu i apetytu, niezdolność do przeżywania przyjemności i satysfakcji a także liczne objawy somatyczne, tworzące często charakterystyczną maskę depresji.

Stany depresyjne mogą być źródłem myśli, tendencji i prób samobójczych. Poza przypadkami ciężkiej depresji, które najczęściej są leczone w placówkach psychiatrycznych, istnieją stany depresyjne o lżejszym nasileniu, które często nie są poddawane żadnym formom terapii.

Należy do nich tak zwana dystymia, czyli stan przewlekłego, trwającego latami, obniżonego nastroju, którego istotnym elementem jest stałe poczucie nieszczęśliwości, słabości psychicznej i fizycznej, poczucie mniejszej wartości, braku perspektyw i obniżonej kreatywności.

Częste są także trudności w podejmowaniu decyzji i realizacji dalekosiężnych, życiowych celów. Stany te utrudniają, choć nie uniemożliwiają pełnienie zwykłych ról rodzinnych i społecznych, jednakże jakość życia tych osób jest zdecydowanie niesatysfakcjonująca.

Stany te winny być leczone zarówno za pomocą metod farmakoterapeutycznych jak i psychoterapeutycznych.

Odrębnym problemem jest labilność nastroju, określana na ogół jako cyklotymia. Są to łagodne wahania nastroju mające okresowo charakter nastroju obniżonego, a następnie podwyższonego, powtarzające się stale, niezależnie od sytuacji, najczęściej od okresu młodości. Owa niestabilność nastroju, która z rzadka bywa leczona, może być czynnikiem destabilizującym życie rodzinne i funkcjonowanie zawodowe. W takich przypadkach powinna być poddawana leczeniu.